Wat leert je brievenbus je over jezelf?

Hoe een nieuwe coachingtool ontstaat tijdens het bussen van folders.

Folders bussen

Vandaag was het mooi weer. Ideaal om in de ochtendzon nog wat loopbaanfolders te gaan bussen in de wijk en iets daarbuiten. Mensen laten weten dat ik besta en laten lezen wat ik doe.

Ook al wil ik natuurlijk iedereen bereiken, toch houd ik me braaf aan de regels. Zoals #MeToo zo duidelijk leert: een NEE is een NEE en daarmee basta. Dus alle bussen met een sticker ‘geen ongeadresseerd reclamedrukwerk’ sla ik over. Met spijt in het hart. Soms denk ik: hier wonen net potentiële klanten. Of zelfs met een zekere hoogmoed: deze mensen zouden nochtans deugd hebben van mijn coachsessies. Maar toch: een NEE is een NEE en daarmee basta. Niets naar binnen schuiven als dat niet gewenst is…

Na enkele duizenden brievenbussen – jawel – beginnen mij toch enkele patronen op te vallen en spelen vragen door mijn hoofd. Wat vertelt zo’n brievenbus mogelijk over de mensen die hier wonen? En wat vertellen mijn spontane inwendige antwoorden me over mezelf natuurlijk? Op die manier ontdekte ik al bussen een nieuwe tool voor mijn coachinggesprekken: wat leert je brievenbus je over jezelf?

De brievenbus

Ik merk brievenbussen op in allerlei kleuren en materialen: robuuste stenen versies met een open mond in arduin, klassieke metalen hangbrievenbussen van courante merken, zelfgemaakte exemplaren uit hout, brievenbussen in een strak zwart design en versies die uitblinken qua originaliteit. Ondanks de soms identieke gevels in bepaalde straten, is de brievenbus hét middel bij uitstek om je te onderscheiden. Kortom, van de typische Amerikaanse mailbox tot die met een koperen klep met ‘LETTRES’ erop. Welke identiteit stralen al deze brievenbussen uit? En is dit een bewuste keuze of eerder gebaseerd op toeval, prijs of nabootsing?

Ze verschillen ook allemaal qua volume: kleintjes waar alleen brieven in passen tot hele grote waar gerust pakjes in kunnen. Wat zeggen die over de eigenaars? Willen ze graag veel krijgen of verdwijnen ze haast in de achtergrond? Of waarin komt de post terecht? Los in de gang, in een houten bakje of in een opvangbak van cement? En hoe goed is de post beschut tegen wind en regen?

En dan de plek van de bus. Sommige zijn heel postbode-vriendelijk geplaatst, vlak aan de straat en met de gleuf op wandelhoogte. Voor andere moet je echt even ‘het erf’ op of toch van je fiest stappen als je die bij hebt. Willen mensen het de facteur gemakkelijk maken of eerder zichzelf, wanneer ze de post moeten legen?

Verder is er nog een groot verschil in de kleppen. Bij sommige doe je bijna je vingers pijn (zeker bij koud weer) wanneer je iets naar binnen probeert te schuiven. Die hebben zo’n sterke weerstand waardoor ze bijna als een weerhaak werken als je je vingers terugtrekt. Of ze hebben nog een tweede klep aan de binnenkant om de wind buiten te houden. Zo heb je snel twee handen nodig om een simpel A4-foldertje naar binnen te werken. Wat zegt dit mogelijk over de weerstand van de bewoner? Of over de dubbele beveiliging die mensen inbouwen?

Geen reclame

Ten slotte merk ik nog veel verschil in de stickers met ‘geen reclamedrukwerk’. Van afgebleekt door de zon of afgebladderd door de tijd tot fris en nieuw ogende stickers. Af en toe trof ik zelfs twee of drie verschillende stickers aan met dezelfde boodschap. Een heel expliciete NEE. Ook de oorsprong verschilt: versies van stad of gemeente, versies van de post, andere met een link naar een milieuorganisatie en soms ook boodschappen die niet opvallen omdat ze zo geïntegreerd zijn in de stijl van de brievenbus. Een schril contrast met een stuk ducttape met ‘geen reclame’ in handgeschreven alcoholstift. Wat zegt dit over de persoonlijkheid van de eigenaars?

Op die manier was mijn postronde dubbel vruchtbaar vandaag. Ik heb niet alleen folders bedeeld, maar ook een prima coachingtool bedacht om mijn cochees mee op onderzoek te nemen naar hun persoonlijkheid. Wat zegt jouw brievenbus over wie je bent?